کتاب تسخیر ناپذیر اثری جامع از ویلیام فالکنر

(قسمتی از متن کتاب)

آن سال تابستان ، من و رینگو پشت آشپزخانه منزل نقشه ی برجسته ای داشتیم. با اینکه در آن نقشه ویکزبورگ را تکه های هیزم خرد شده تشکیل میداد و رود خانه ی آن خط عمیقی بود که با نوک کلند در خاک فشرده شده زمین کشیده بودیم خود نقشه شهر و رودخانه و اراضی حومه آن زنده بود با مقیاس بسیار کوچکتر و به شکل مینیاتور، حتی عدم تسلیم و سرکشی موانع طبیعی را که با وجود بی دست و پایی دست و پاگیر است و کار توپخانه را لنگ میکند و در قبال آن درخشانترین پیروزیها و غم انگیزترین شکستها چیزی بجز هیاهوی یک لحظه به شمار نمی رود نیز دارا بود. برای من و رینگو این نقشه زنده بود، زندگی میکرد. ولو به خاطر آنکه زمین آفتاب خورده خشکیده آب را با چنان سرعتی فرو می برد که ما به پای آن نمی رسیدیم نمی توانستیم آب را به همان سرعت از چاه بکشیم و خود صحنه سازی برای نبرد عرصه ای پر دوام و تقریبا نومیدانه بود که ما ، من و رینگو نفس زنان و بی انتها، در آن می دویدیم، دو لچه آب را که آب از آن نشوه میکرد میان چاه …